Paardenetc Blog

 

Trailerladen: voor het ene paard een fluitje van een cent, voor het andere een ware crime. Zo ook in het geval van de eigenaar van een 24-jarige merrie die niet in de buurt kwam van een trailer. Haar grote wens was de merrie af en toe mee nemen voor een bosritje. Echter, hiervoor moest het paard wel de trailer in... De dame in kwestie had een sterke eigen wil en dit zorgde bij haar eigenaar regelmatig voor problemen. De eigenaar nam contact met mij op, om te kijken of die wens alsnog werkelijkheid kon worden. Niet geschoten is immers altijd mis!

 

 

Gebruiksaanwijzing

Na een leuk en lang telefoongesprek met de eigenaar ging ik op de afgesproken dag naar de stal van deze bijzondere dame op leeftijd. Ze was al van jongs af aan een 'aanwezige merrie' met een volgens de eigenaar 'eigenaardige gebruiksaanwijzing'. Eigenlijk kon geen dierenarts of hoefsmid iets met haar beginnen en had zelfs de eigenaar héél véél geduld nodig gehad om het een en ander gedaan te krijgen.

Het had een hele poos geduurd voordat de merrie een dierenarts en hoefsmid bij zich accepteerde.  En ook de zaken in de stal gingen na verloop van tijd steeds een beetje makkelijker, maar dat ene ding... de trailer: NOW WAY! Niet in de buurt te krijgen! Vele jaren had de eigenaar het geprobeerd, maar tevergeefs. Wat had ze nog graag, al was het maar voor één keertje, op de Veluwe door de bossen en over de hei willen stappen.

 

Niets is wat het lijkt

Toen ik daar aankwam werd ik door de stalhouder, menig paardenhoofdje en het baasje van de merrie hartelijk welkom geheten. Vervolgens ben ik gaan kennis maken met het schatje dat niet van plan was om op reis te gaan. Ik kreeg zoals wel vaker, alle verhalen te horen over haar eenkenningheid en wat voor dametje ze wel niet was. Gelukkig heb ik door mijn jarenlange ervaring met paarden intussen wel geleerd dat het gedrag van paarden door eigenaren soms anders wordt waargenomen en geïnterpreteerd dan bedoeld.

 

Meisjes zijn nieuwsgierig

Deze dame op leeftijd draaide zich van mij af toen ik de deur open deed. Ik bleef gewoon staan. Maar ja...meisjes zijn over het algemeen heel nieuwsgierig, dus ze kwam al snel naar me toe en gaf me toestemming het touwhalster om te doen. Op weg naar de trailer ging mevrouw mij even vertellen dat zij heel goed voor zich zelf kon zorgen: ze draaide haar gespierde hals om en weg was ze.

Het was duidelijk dat ze gewend was dat men haar volgde. Ik gaf aan dat ik bepaalde waar wij heen gingen en dat bracht haar duidelijk in verwarring. Na deze kleine bevestiging van mijn kant dat ik de leider was, vervolgden we onze weg naar de trailer.

Dat deed ze dan ook prima, netjes schouder aan schouder richting dat enge hok op wielen met die wankele brug er naar toe. Eerst een voetje erop, bibber bibber: wat is dat een spannende grond onder mijn voeten! Je zag haar denken: wat wil jij van mij? Is dit wel veilig?

 

Na ontspanning herhaling

Ik wachtte tot ze een beetje ontspannen was en toen mocht ze achteruit de trailer af en vervolgens er weer in. Elke keer als zij ontspande, begonnen we opnieuw. Tussentijds probeerde ze wel de leiding van mij over te nemen, maar helaas voor haar was ik sneller. Ik bleek dus de kudde-leider te zijn die zij nodig had om te ondervinden dat die gekke stal op wielen geen enkel gevaar voorstelde en het vertrouwen te krijgen zonder problemen zelfstandig de trailer in te lopen.

" Yes, yes, yes! ” riep de eigenaar, " de eerste stap richting de Veluwe is gezet. " Voor deze dag was het genoeg en mocht deze dame naar haar eigen stalletje, lekker smullen van haar hooi.

 

 

Een turbo-sessie

Een paar dagen later gingen we weer aan de slag en het werd een turbo-sessie: halster aan, richting trailer, dame erop, stang erachter, klep dicht, klep open, stang eraf, dame eraf en er weer op, stang er achter, klep dicht en op reis. Een rondje van 5 minuten met mij achter het stuur, want de eigenaar was erg gespannen en daardoor niet in staat om auto te rijden. Ze liet wel een paar traantjes van geluk, zo blij was ze met het ultieme doel in het vooruitzicht, een ritje samen met haar " grande dame " in het bos. Terug op stal mocht de merrie even uitrusten en na een kop thee hebben wij haar nog een keer geladen. Uiteraard liep zij zonder twijfels de trailer in en weer uit.

 

Wensen komen soms uit

Na een dikke knuffel van paard en eigenaar heb ik afscheid genomen met de afspraak dat ik kom helpen als het laden voor een bosrit op de Veluwe niet lukt door gespannenheid bij de eigenaar. Op de bewuste reisdag waar al jaren op gewacht was, ging het laden vlotjes en in een mum van tijd waren ze bij dat mooie stukje Nederland aangekomen! Ik werd overladen met de allerleukste kiekjes op stal, op de hei en in het bos. Wat een blij koppel, wat hebben ze genoten. De terugreis was ook een peulenschil en samen kwamen ze weer veilig thuis.

Dat is zo gaaf, dit geeft zo’n kick, dat je iemands grootste wens kunt laten uitkomen! Ik hoop dat zij nog heel vaak samen op reis kunnen gaan, aan een trailer laad probleem zal het in ieder geval niet meer liggen!

 

Oorzaak van het probleem

Dat de eigenaar problemen en moeite had met het gedrag van deze merrie was haar al een aantal jaren duidelijk, maar waarom?! Deze dame was van jongs af aan een typische alfa merrie die voor zichzelf en de rest van de kudde ( haar baasje) moest zorgen! De eigenaar is waarschijnlijk uit onwetendheid niét als leider van de kudde opgetreden en kon hierdoor niet de levensverzekering voor haar paard zijn. Vandaar dat de merrie deze rol op zich had genomen.

 

Esther van Rijswijk

Mijn naam is Esther van Rijswijk en ik help mensen met trailer en vrachtwagen- laadproblemen. Ervaar jij ook problemen of wil je deze misschien juist voorkomen met bijvoorbeeld je jonge paard. Dan kan ik je daarbij zeker helpen! Meer informatie is hier te vinden.