Paardenetc Blog

 

 

Vires Animaliae is het goede doel van deze maand (april). Deze stichting probeert zoveel mogelijk paarden te helpen, door ze de hulp te bieden die op dat moment nodig is. Dit gaat om paarden die mentaal en fysiek beschadigd zijn, niet meer welkom zijn bij hun eigenaren of die zijn opgegeven door de veterinaire geneeskunde. Opvangen van dieren heeft meerdere kanten en in dit blog willen zij daar iets meer over vertellen.

 

 

Aansterken en weer paard worden

Wat het opvangen van dieren moeilijk maakt is dat je veelal niet weet wat de gehele achtergrond van een dier is. Als een paard bij ons komt bieden wij de zorg die nodig is en geven het dier de vrijheid om weer zichzelf te mogen worden. Ze mogen aansterken in een natuurlijke omgeving zodat ze zichzelf weer terug vinden. Als dat proces in gang is gezet kan je ook pas gaan zien en lezen wat er zich afspeelt bij zo’n paard.

 

 

Richten op het herstel

Het lezen van deze dieren zonder daar een oordeel - veroordeling over te hebben is soms moeilijk. We willen graag met een vinger wijzen naar de personen die het dier hebben afgestoten of verwaarloosd. Maar daar kan je niets aan veranderen en daar help je het dier ook niet mee. Veel beter is het om ons te richten op de heling vanaf het moment van opname bij onze stichting. Wie is het dier, wat zit het dier dwars, wat zijn de beschadigingen lichamelijk en geestelijk en wat kunnen wij voor het dier betekenen?

 

In sommige gevallen is het de dierenarts die gelijk moet komen om te onderzoeken of het dier levensvatbaar is. Heeft het met goede zorg een toekomst in de kudde? Of misschien na de herstelperiode wel een plek bij liefdevolle adoptie ouders. Wij hebben gelukkig nog niet meegemaakt dat een dier er zo ernstig aan toe was dat we het in moesten laten slapen. Hopelijk hoeven we dat ook niet mee te maken.

 

Wel hebben we in de afgelopen jaren drie paarden los moeten laten waarvoor we een poosje hebben mogen zorgen. We willen graag met jullie delen wat we van deze prachtige dieren hebben mogen leren.

 

 

De prachtige merrie Bo

Een van deze paarden was Bo, een prachtige lieve haflinger merrie. Toen ze hier kwam was ze niet alleen mager en verwaarloosd, ze was ook drachtig. De bevalling van haar hengstveulen Stream heeft ook ontzettend veel van haar gevraagd.

 

We wisten vrijwel niets over haar voorgeschiedenis maar we kwamen er al snel achter dat ze een erg zwakke darmflora had. Het eten van te veel gras was funest voor haar. We zorgden er dan ook steeds voor dat ze met mate gras kon eten met daarnaast veel hooi en andere goede voeding. Elk jaar was de overgang van winter naar zomer een gevecht om haar in goede conditie te houden maar het lukte altijd met moeite.

 

 

Een kwaadaardige tumor

Tot ze op een dag erg ziek werd. De dierenarts kwam en ze bleek een kwaadaardige tumor in en achter haar oog te hebben. In overleg met de dierenarts besloten we haar ene oog weg te halen om haar leven te redden. De operatie en het herstel gingen heel goed en wat waren we blij dat ze zich zo goed aanpaste en met 1 oog prima kon functioneren.

 

Toch bleef ze zwak en met regelmaat moest de dierenarts komen om haar bloed na te kijken en haar te helpen daar waar nodig was. Het was een van onze zorgenkindjes waar ik, met name door de intensieve zorg voor haar, een hele grote band mee kreeg. Zoveel lessen die ik van haar mocht leren door de communicatie in lichaamstaal die ze me liet zien en door de gesprekken die we samen hadden. Bo was zo gigantisch sterk maar ook zo kwetsbaar.

 

 

Bo beslist

Tot opeens de dag kwam dat ze aangaf ' naar huis ' te willen. Ik gaf aan dat ik de dierenarts ging bellen maar dat wilde ze niet. Ze gaf aan geen hulp te willen, dat het tijd was om te gaan en dat het goed was zo. Wat is dat ontzettend moeilijk om te horen. We zijn een stichting die paarden willen helpen en redden, wij zien graag de hele wereld gezond en blij. Als een paard dan aangeeft dat het niet meer verder wil dan is dat ontzettend moeilijk om daaraan toe te geven. 

 

Ik besloot toch de dierenarts te bellen. Hij kwam, nam bloed af en deed allerlei tests. De uitslag was zeer slecht, hij gaf aan dat ze niet geholpen kon worden en haar ziekte naar alle waarschijnlijkheid door haar hele lijfje zat. Bo ging liggen en wilde ook niet meer eten en drinken. Sta nou op Bo! Schoot er door mijn hoofd. Je kan nog langer mee en we hebben al eerder voor hete vuren gestaan, je gaat het redden. " Nee Monique " zei ze " ik wil graag naar huis ".

 

 

Vaarwel lieve mooie Bo

De dierenarts vroeg mij of hij haar in moest laten slapen maar ik wilde graag nog één dag wachten en dat vond hij goed. Ze lag zo heerlijk in de zon en ik wilde zo graag dat ze ging staan. Ben na echt uren wikken en wegen in mezelf bij haar gaan zitten en heb haar aangegeven dat ze vrij was om te gaan hoe moeilijk ik dat ook vond op dat moment.

 

Houden van is ook loslaten en dat is zo moeilijk!

 

Naarmate de middag en avond verstreken zag je dat haar ademhaling steeds lager werd en ze heel rustig lag te slapen. Met regelmaat ging ik kijken in de nacht, ze was zo rustig aan het slapen. Om vijf uur in de morgen ging ik er weer heen en was ze in alle rust en kalmte heen gegaan. Vaarwel mijn mooie lieve Bo, je hebt zelf gekozen en het is goed zo.

 

 

 

 

 

De les van Bo voor ons 

Los laten, zijn dat de juiste woorden die wij als mens gekozen hebben om een wezen te laten gaan, daar waar het heen wil? Misschien is het zelf "geen vorm" meer geven aan hoe jij het graag zou willen zien! Vormloos, laat alles open, zodat er vrijheid bestaat om daar te kunnen zijn waar een ieder wil.

 

Een ziek dier zoals Bo, die al heel lang erg ziek was en leefde met één oog omdat ik vorm gaff dat ze gezond was maar dat was ze in werkelijkheid niet. Ze wilde zelf naar huis en ik wilde zó graag de vorm aanhouden dat ze gezond was.

 

Ik heb lang nagedacht en gevoeld wat er nu allemaal gebeurde in die bewuste maanden. Ik geef vorm aan en natuurlijk mag dat maar als een wezen zegt: " ik ga " en waar heen dan ook dan mag ik de vorm geheel openlaten en respecteren dat dat zo is. Een ieder wezen is vrij om te gaan, daarheen waar het wil! 

 

We zijn en blijven altijd verbonden, er is geen einde maar een oneindige verbinding!

 

 

Het is zo de moeite waard om dieren op te vangen en natuurlijk soms erg moeilijk en emotioneel maar als je de lessen durft te zien is het zo prachtig.

 

 

Wil jij net als ons ook iets leren van paarden? Wij geven al ruim 9 jaar coaching met behulp van onze kudde. Klik hier voor meer informatie.

Meer informatie over onze stichting.

Een paard of pony adopteren? Ook mogelijk op afstand!

 

 

 

Een zonnige groet namens Vires Animaliae vanuit Portugal.